Na twee niet fysieke jaren mocht het Communicatieplatform Flevoland zomaar weer fysiek ergens te gast zijn. Dat ergens was donderdag 12 mei 2022, op het stadhuis van de gemeente Lelystad.
We werden er gastvrij en hartelijk ontvangen door Irené Leloux, de recent bij de gemeente Lelystad in dienst gereden teamleider Communicatie.
De ontvangst was ook anderszins hartelijk maar nogal confronterend: Ben Posthumus van mediabedrijf Silent Speakers stond met camera en microfoon de verwachte leden op te wachten. En dat trof, want door de opkomst viel er door hem ook iets te kiezen: wie zal ik eens overvallen met lastige, pressende, intimiderende, sluwe vragen.
Deze eerste fysieke bijeenkomst van het CPF na twee coronajaren stond in het teken van een heuse mediatraining. Iedereen met een mobiele telefoon is tegenwoordig journalist. Dat wil zeggen, dat je als bestuurder en als communicatieadviseur op elk moment van de dag kunt worden geconfronteerd met beelden. En met de opkomst van social media gebeurt dat snel, direct en vaak zonder enige kennis van zaken.
Media en journalistiek hebben nu eenmaal hun eigen wetmatigheden. Dat werd zichtbaar in een drietal ‘overvallen’. Een gemeentelijk griffier, een teamleider communicatie en een woordvoerder van de burgemeester waren de klos. Ben Posthumus, CPF-lid en actief als gerenommeerd mediatrainer nam ons mee in de door hem ‘on the spot’ gemaakte filmpjes met deze potentiële ‘slachtoffers van de media’. Dat leidde regelmatig tot hilariteit, maar ook de ervaring en de deskundigheid van deze mensen kwam naar voren en werd belicht.
Kern in medialand, voor de spreker, is ethos – pathos – logos (Aristoteles): wek vertrouwen, wees je bewust van emoties die je oproept danwel toon empathie en de logica van je gedrag en redenatie. Daarbij zegt een beeld meer dan duizend woorden.
Wat hebben we geleerd?
Met het huidige medialandschap en de alomtegenwoordige social media, is niet reageren eigenlijk geen optie meer. Beter is het om proactief te zijn, het zelf framen niet te schuwen, je te realiseren dat je als je niet oppast, voortdurend alleen in de verdediging geduwd wordt. Het past dus om vooral ook een eigen verhaal te hebben, af te bakenen en daarin duidelijk te durven zijn. Ook het inzetten van eigen (social) media kan daarbij erg helpend zijn. In termen van regie, framen en het eigen verhaal.
Niet te onderschatten is de afnemende kwaliteit van de journalistiek, zeker in omvang. En dat ook vaak die ene vraag die jezelf zou willen stellen, niet gesteld wordt.
En wees alert op persoonlijke vragen die worden ook gesteld: het gaat niet om jou maar om de zaak. Voorbeelden genoeg waarbij zulke vragen leiden tot pijnlijke momenten. Zwijgen en afwachten werkt ook. Ook de geïnterviewde kan stiltes laten voor wat ze zijn en vriendelijk (altijd vriendelijk!) de volgende vraag afwachten. Of gewoon afronden, want jij hebt de regie!